سوالات متداول در مورد سرطان ریه (Lung cancer)
سرطان بیماری است که در اثر رشد غیر قابل کنترل سلول ها به وجود می آید. برای سرطان ریه هم همینطور است و رشد غیر قابل کنترل سلول ها در ریه عملکرد تنفسی فرد بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد.
سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان و زنان است و بیشتر از سرطان های پروستات، پستان و روده بزرگ شیوع دارد.
سیگار کشیدن شایع ترین عامل خطر سرطان ریه است.
علایم و نشانه های سرطان ریه کدامند؟
برخلاف برخی دیگر از سرطان ها، سرطان ریه معمولاً تا زمانی که در مراحل پیشرفته نباشد، علائم قابل توجهی را نشان نمی‌دهد مگر وقتی که تومور به اندازه ای بزرگ شود که به اندام های دیگر فشار آورده و باعث درد و ناراحتی‌شود. با این حال، گاهی اوقات، علائم هشدار دهنده اولیه می تواند سیگنالی برای مراجعه به پزشک باشد.
اغلب، قبل از تشخیص سرطان ریه، بیماران برای مدتی علائمی مانند سرفه، تنگی نفس، عفونت های تنفسی مکرر یا درد قفسه سینه را تجربه می‌کنند. اما از آنجایی که این علائم علل دیگر، شایع تر و کمتر جدی دارند توسط افراد پیگیری نمی شوند. افراد در صورت داشتن فاکتور های خطر سرطان ریه با دیدن این علایم باید بررسی های لازم را برای تایید یا رد سرطان انجام دهند.
علائم تنفسی سرطان ریه عبارتند از:
- سرفه مزمن: افراد مبتلا به سرطان ریه اغلب سرفه ای دارند که از بین نمی رود. سرفه ای که حداقل هشت هفته طول بکشد مزمن در نظر گرفته می شود.
- عفونت های تنفسی مکرر: تومورهای ریه می توانند راه هوایی را مسدود کنند و باعث عفونت های مکرر مانند برونشیت و ذات الریه شوند.
- سرفه یا خلط خونی (هموپتیزی): خروج خون در زمان سرفه حتی اگر مقدار کم و در حد سرفه یا مخاط خونی باشد.
- تنگی نفس: سرطان ریه می تواند باعث باریک شدن مجرای تنفسی شود که خود منجر به مشکل در تنفس می شود.
- گرفتگی صدا: سرفه های مزمن یا توموری که با تار های صوتی تداخل می‌کند می‌تواند باعث شود افراد مبتلا به سرطان ریه صدایی خشن داشته باشند.
- درد قفسه سینه: درد سرطان ریه به دلیل وجود تومور است که باعث سفتی در قفسه سینه یا فشار بر اعصاب می شود. این درد به خصوص هنگام تنفس عمیق، سرفه یا خنده بیشتر حس می شود.
علائم عمومی سرطان ریه عبارتند از:
- درد استخوان
- سردرد
- برآمدگی در ناحیه گردن یا استخوان ترقوه
- ضعف یا بی حسی در اندام ها
- تورم در صورت، گردن یا بازو ها
- زردی
غربالگری سرطان ریه چیست؟
تشخیص سرطان ریه در مراحل اولیه و درمان سریع و آسانتر آن امید افراد را برای غلبه بر این بیماری افزایش می دهد. البته سرطان ریه معمولاً در زمانی علایم و نشانه های خود را نشان می دهد که به مراحل پیشرفته رسیده باشد و در این مرحله درمان آن بسیار دشوارتر است. با غربالگری و انجام بررسی ها و آزمایشات مختلف قبل از بروز علایم، سرطان ریه تشخیص داده می شود. با تشخیص زودهنگام، جراحی به عنوان یک درمان بالقوه و موثر خواهد بود.
غربالگری واقعاً بهترین ابزار برای یافتن سرطان ریه قبل از پیشرفت در مراحل جدی است. افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان ریه هستند باید غربالگری را بصورت منظم انجام دهند و در صورت دیدن برخی علایم مشکوک به سرطان شوند. این افراد باید دارای شرایط زیر باشند:
- سابقه استعمال دخانیات شدید (سیگار کشیدن حداقل یک بسته در روز به مدت 30 سال) داشته باشند.
- الان سیگاری بوده یا در 15 سال گذشته سیگار را ترک کرده اند.
- بین 55 تا 80 سال سن دارند.
اگر پزشک در طول غربالگری سرطان ریه چیزی غیرطبیعی را تشخیص دهد، آزمایش‌های تشخیصی، از جمله انواع اسکن و بیوپسی (نمونه گیری از بافت ریه) قدم های بعدی هستند.
پیشرفت در انجام غربالگری سرطان ریه
پزشکان از تصویر برداری اشعه ایکس استاندارد قفسه سینه برای بررسی علائم سرطان ریه، مانند وجود نقاط مشکوک، استفاده می کردند. این روش در مقایسه با فناوری تصویربرداری پیشرفته تر امروزی، مانند سی تی اسکن، که از اشعه ایکس از چندین زاویه برای ایجاد تصاویر دقیق از ریه ها استفاده می کند، تصاویر با جزئیات کمتر و از یک زاویه را ارائه می دهد.
همچنین سی تی اسکن مارپیچ با دوز پایین روشی سریع و بدون درد است که با حرکت مارپیچی در اطراف بدن تصاویر سه بعدی متعددی از قفسه سینه می گیرد و در مقایسه با سی تی اسکن سنتی 5 برابر تابش کمتری دارد.
سرطان ریه چطور تشخیص داده می شود؟
سی تی اسکن: اولین قدم در تشخیص سرطان ریه استفاده از ابزار های تصویربرداری از جمله سی تی اسکن است که با استفاده از اشعه ایکس تصاویر مقطعی از قفسه سینه ایجاد می کند.
ام آر آی: علاوه بر سی تی اسکن از ام آر آی نیز برای تشخیص استفاده می شود. در این روش امواج رادیویی و آهنربا های قوی برای ایجاد تصاویر دقیق از بافت نرم در حفره قفسه سینه بکار می روند. این روش اغلب برای مشاهده گسترش سرطان ریه از محل اولیه خود استفاده می شود.
اسکن: PET از فلورو دئوکسی گلوکز (FDG) تزریق شده به بدن برای نمایان شدن سلول های سرطانی استفاده می کند. این روش همچنین برای تعیین گسترش سرطان از محل اولیه خود مفید است.
اسکن های: PET/CT فناوری هر دو را با هم ترکیب می‌کند تا تصویر دقیق تری را به پزشک ارائه دهد. در اینصورت اگر پزشک مشکوک به سرطان شد یک یا چند روش زیر را نیز امتحان خواهد کرد:
بیوپسی: رایج ترین ابزار برای به دست آوردن بافت برای تشخیص سرطان ریه است. بسته به محل قرارگیری ندول و وضعیت فیزیکی بیمار، پزشک بیوپسی سوزنی یا برونکوسکوپی را انجام می دهد.
در طول بیوپسی سوزنی، جراح از یک سرنگ برای برداشتن بافت از ندول استفاده می کند و با سی تی اسکن محل دقیق ندول برای بیوپسی را مشخص می کند. این نوع آزمایش به این منظور که سرپایی و بدون بستری انجام شود معمولاً به جای بیهوشی عمومی تحت آرامبخشی انجام می شود.
برونکوسکوپی نوعی بیوپسی است که با عبور لوله ای به نام برونکوسکوپ از دهان یا بینی بیمار، به نای و سپس به ریه ها که گره مشکوک در آن قرار دارد، انجام می شود. سپس بافت از طریق سوزنی که بیمار آن را احساس نمی کند، از برونکوسکوپ گرفته می شود.
بر اساس نوع برونکوسکوپ مورد استفاده (انعطاف پذیر یا سفت)، این روش تحت آرامبخشی یا بیهوشی عمومی انجام می شود. مزیت برونکوسکوپی این است که جراح می تواند راه های هوایی را به طور همزمان ارزیابی کند.
سونوگرافی اندوبرونشیال :(EBUS) نوعی برونکوسکوپی با کاوشگر اولتراسوند است که می تواند امواج صوتی را در سراسر حفره قفسه سینه ارسال کند و به پزشکان این امکان را می دهد تا ناحیه مورد نظر را روی مانیتور اولتراسوند مشاهده کنند. سپس پزشک می‌تواند از یک ندول یا سایر نواحی که ممکن است مشکوک به نظر برسد، نمونه های بافتی بگیرد.
مدیاستینوسکوپی: یک روش جراحی است که نیاز به بیهوشی عمومی دارد. در این روش برشی در گردن ایجاد می شود تا ابزاری به نام مدیاستینوسکوپ برای بررسی ناحیه بین ریه ها (به نام مدیاستینوم) وارد شود. در این روش برای مرحله بندی سرطان از غدد لنفاوی مدیاستن بیوپسی گرفته می شود.
توراکوسکوپی به کمک ویدئو :(VAT) این روش به پزشک این امکان را می دهد که محل قرارگیری ندول و همچنین ناحیه اطراف را ببیند. برای این روش تشخیصی، یک دوربین کوچک از طریق راه هوایی روی یک ابزار نازک و لوله مانند وارد می شود. با استفاده از ابزارهای جراحی، جراح می تواند به اندازه ای که برای آزمایش لازم است، بافت را جدا کند. آسیب شناس می تواند ندول را در حالی که بیمار هنوز تحت بیهوشی است آزمایش کند تا در صورت سرطانی بودن آن قسمت را بردارد.
رزکسیون گوه ای: نوعی جراحی است که برای برداشتن یک بخش مثلثی از بافت، از جمله ندول یا تومور استفاده می شود و ممکن است به عنوان یک روش تشخیصی برای تعیین سرطانی بودن ندول مشکوک استفاده شود. برداشتن گوه ای کمترین مقدار ممکن از بافت را از بین می برد. اگر بافت سرطانی در رزکسیون گوه ای مشخص شود، ممکن است نیاز به جراحی دیگری باشد.
انواع سرطان ریه
شایع ترین انواع سرطان ریه آن هایی هستند که درست در ریه ها یافت می شوند. سایر انواع نادر سرطان نیز ممکن است در ریه ها و دیواره قفسه سینه رخ دهند.
ندول های ریه
گره های ریه توده های کوچکی از بافت هستند. آن ها ممکن است تومور های خوش خیم، پیش سرطانی یا متاستاتیکی باشند که از سایر قسمت های بدن به ریه گسترش می یابند. به طور کلی، یک ندول بزرگتر بیشتر از ندول کوچکتر احتمال سرطانی بودن دارد.
ندول های ریه اغلب زمانی که بیمار برای علائم نامرتبط مانند درد شکم مورد آزمایش قرار می گیرد، تشخیص داده می شوند.
سرطان ریه سلول غیر کوچک
سرطان ریه سلول غیر کوچک شایع ترین نوع سرطان ریه است. رشد و گسترش آن کند تر از سرطان ریه سلول کوچک است. بر اساس نوع سلول های تومور سه نوع اصلی سرطان ریه سلول غیرکوچک وجود دارد:
- آدنوکارسینوما شایع ترین نوع سرطان ریه در ایالات متحده است و معمولاً در امتداد بخش های خارجی ریه ها شروع می شود. همچنین شایع ترین نوع سرطان ریه در افرادی است که هرگز سیگار نکشیده اند.
- کارسینوم های سلول بزرگ گروهی از سرطان ها با سلول های بزرگ و غیر طبیعی هستند. این تومورها ممکن است در هر جایی از ریه ها شروع شده و به سرعت رشد کنند.
- کارسینوم سلول سنگفرشی که کارسینوم اپیدرموئید نیز گفته می شود، اغلب در برونش ها، نزدیک وسط ریه ها، شروع می شود.
برای برداشتن سرطان های ریه سلول های غیر کوچک که به خارج از ریه گسترش نیافته اند، از جراحی استفاده می‌شود. جراحی می تواند همراه با پرتودرمانی و شیمی درمانی در سرطان هایی که پیشرفته تر هستند استفاده شود. این درمان ها همچنین می‌توانند قبل از جراحی و برای کوچک کردن تومورها و جلوگیری از گسترش سلول های سرطانی از طریق جریان خون انجام شوند. به این درمان نئوادجوانت می گویند.
سرطان ریه سلول کوچک
تقریباً تمام موارد سرطان سلول کوچک ریه به دلیل کشیدن سیگار است. این سرطان رشد بالایی دارد و بسیار سریعتر از سایر انواع سرطان ریه گسترش می یابد. دو نوع مختلف سرطان ریه سلول کوچک وجود دارد:
- کارسینوم سلول کوچک (سرطان سلول جو دوسر(oat cell)؛ اکثر سرطان های سلول کوچک از این نوع هستند)
- کارسینوم سلول کوچک ترکیبی
جراحی معمولاً در سرطان های ریه سلول های غیرکوچک و کمتر در سرطان ریه سلول کوچک، که تمایل دارد سریع تر به سایر قسمت های بدن گسترش یابد، استفاده می‌شود.
شیمی درمانی رایج ترین درمان برای سرطان ریه سلول کوچک است، زیرا این دارو ها در سراسر بدن گردش می کنند و سلول های سرطانی ریه را که ممکن است در خارج از ریه پخش شده باشند از بین می برند.
زمانی که تومور به ریه و سایر نواحی داخل قفسه سینه محدود می شود، پرتودرمانی اغلب در ترکیب با شیمی درمانی استفاده می شود. پرتودرمانی همچنین ممکن است برای پیشگیری یا درمان سرطان ریه سلول کوچک که به مغز گسترش یافته است (متاستاز) استفاده شود.
در پرتودرمانی، از اشعه ایکس دقیق برای از بین بردن سلول های سرطانی موضعی استفاده می شود. پرتودرمانی را می توان برای جلوگیری از عود تومور پس از جراحی، درمان تومور در بیمارانی که کاندید عمل جراحی نیستند یا برای درمان تومورهایی که باعث ایجاد علائم در سایر قسمت های بدن می شوند استفاده کرد.
مزوتلیوما (Mesothelioma)
مزوتلیوما یک سرطان نادر پوشش قفسه سینه است که اغلب در اثر قرار گرفتن در معرض آزبست ایجاد می شود و حدود 5 درصد از کل موارد سرطان ریه را تشکیل می دهد. مزوتلیوما در یک دوره زمانی طولانی ایجاد می شود برای مثال ممکن است 30 تا 50 بین در معرض آزبست قرار گرفتن و ابتلای به سرطان ریه فاصله وجود داشته باشد.
اکثر افرادی که به مزوتلیوما مبتلا می شوند در مکان هایی کار می کردند که ذرات آزبست را استنشاق می کردند.
بعد از تشخیص مزوتلیوما بر اساس بزرگی تومور و گسترش آن به محل هایی غیر از محل اولیه مرحله بندی می شود.
شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی همگی می توانند بخشی از درمان مزوتلیوما باشند. رویکرد های ترکیبی که این درمان ها را با هم استفاده می‌کنند ( به ویژه استفاده از شیمی درمانی قبل از جراحی، و همچنین دارو های جدیدی که به طور خاص سلول های مزوتلیوما را هدف قرار می‌دهند) در حال حاضر در حال آزمایش هستند.
تومورهای دیواره قفسه سینه
تومورهای دیواره قفسه سینه نادر هستند و ممکن است بدخیم یا خوش خیم باشند. تومورهای بدخیم باید درمان شوند. تومورهای خوش خیم بر اساس محل قرارگیری و علائمی که ایجاد می کنند، درمان خواهند شد. برای مثال اگر تومور به ریه فشار آورد تا بیمار نتواند نفس بکشد، باید درمان شود.
انواع تومورهای دیواره قفسه سینه
تومورهایی که در دیواره قفسه سینه یافت می شوند نیز بصورت تومورهای اولیه (از دیواره قفسه سینه شروع می شوند) یا تومورهای متاستاتیک (سرطان در جای دیگر مانند پستان شروع شده و به دیواره قفسه سینه رسیده است) طبقه بندی می شوند. تمام تومورهای متاستاتیک بدخیم هستند. در کودکان، بیشتر تومورهای دیواره قفسه سینه اولیه هستند، در حالی که در بزرگسالان بیشتر بصورت متاستاتیک هستند. تومورهای اولیه از استخوان ها یا عضلات واقع در دیواره قفسه سینه شروع می شوند.
سارکوم ها تومورهایی هستند که از بافت استخوانی یا ماهیچه ای و به ندرت در بافت های دیگر شروع می شوند. آن ها شایع ترین نوع تومور اولیه هستند که در دیواره قفسه سینه یافت می شوند.
سرطان متاستاز شده
برخی از سرطان های ریه نتیجه متاستاز ریوی هستند (سرطانی که از قسمت دیگری از بدن شروع شده و از طریق سیستم لنفاوی یا جریان خون به ریه گسترش می یابد). تقریباً هر سرطانی می تواند به ریه متاستاز دهد. برخی از آن ها عبارتند از:
- سرطان مثانه
- سرطان پستان
- سرطان روده بزرگ
- سرطان کلیه
- نوروبلاستوما
- سرطان پروستات
- سارکوم
- تومور ویلمز
انواع سرطان های نادر
تومورهای کارسینوئیدی
تومورهای کارسینوئید سرطان های نادری هستند که اغلب در معده یا روده ظاهر می شوند. با این حال، آن ها گاهی اوقات از ریه شروع می شوند. تومورهای کارسینوئیدی را می توان به دو دسته تیپیک و آتیپیک طبقه بندی کرد.
کارسینوئید های تیپیک به کندی رشد می کنند و اغلب به خارج از ریه ها گسترش نمی یابند. از هر 10 کارسینوئید ریه، 9 تا کارسینوئید معمولی هستند.
کارسینوئید های آتیپیک سریعتر رشد می کنند و احتمال انتشار آن ها در خارج از ریه ها کمی بیشتر است.
تومورهای کارسینوئیدی همچنین گاهی اوقات بر اساس محل شروع آن ها در ریه طبقه بندی می شوند:
کارسینوئید های مرکزی: آن ها در برونش ها تشکیل می شوند که راه های هوایی بزرگی هستند که در نزدیکی مرکز ریه ها قرار دارند. بیشتر تومورهای کارسینوئید ریه از آنجا شروع می شوند. این کارسینوئید ها تقریباً همیشه کارسینوئید های تیپیک هستند.
کارسینوئیدهای محیطی در راه های هوایی کوچکتر، در لبه های ریه، ایجاد می شوند و آن ها نیز تقریباً همیشه کارسینوئیدهای تیپیک هستند.
تومورهای کارسینوئید ریه اغلب با جراحی درمان می شوند. شیمی درمانی و پرتودرمانی ممکن است به عنوان درمان های کمکی یا در صورت عدم امکان جراحی مورد استفاده قرار گیرند.
تومورهای مدیاستن
تومورهای مدیاستن تومورهای نادری هستند که در مدیاستن، ناحیه ای از قفسه سینه که ریه ها را از هم جدا می کند، ایجاد می شوند. این ناحیه در جلو توسط استخوان جناغ و در پشت با ستون فقرات احاطه شده است.
این تومورها می توانند خوش خیم یا سرطانی باشند و از هر بافتی که وجود داشته یا از حفره قفسه سینه عبور می کند، ایجاد می شود.
بیشتر تومورهای مدیاستن در کودکان خوش خیم هستند در حالی که بسیاری از تومورهای مدیاستن در بزرگسالان سرطانی هستند. از آنجایی که آن ها در حفره قفسه سینه، جایی که قلب و شریان های اصلی هستند یا در نزدیکی نخاع در پشت قرار دارند، باید هر دو نوع خوش خیم و بدخیم آن ها درمان شوند.
انواع مختلف تومورهای مدیاستن:
تومورهای سلول زایا: این سرطان ها بسیار قابل درمان و علاج پذیر هستند. آن ها از سلول های تولید مثلی ایجاد می شوند و بیشتر در سیستم تولید مثل مردان و زنان یافت می شوند. هنگامی که در خارج از سیستم تولید مثل یافت می شوند، ممکن است تومورهای سلول زایا خارج گناد نیز نامیده شوند. نحوه حرکت این سلول ها از سیستم تولید مثل به مدیاستن در حال حاضر مشخص نیست.
لنفوم: این تومورهای بدخیم از سیستم لنفاوی شروع می شوند و شامل لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین می شوند. سیستم لنفاوی شبکه پیچیده ای از مویرگ ها، عروق نازک، دریچه ها، مجاری، گره ها و اندام ها است که با فیلتر کردن و تخلیه لنف به محافظت از محیط مایع بدن کمک می کند. در موارد نادر، لنفوم می تواند از ریه ها منشاء بگیرد.
تراتوم: این تومورهای بدخیم از کیست هایی تشکیل شده اند که حاوی یک یا چند لایه از سلول های جنینی هستند. این لایه ها اکتودرم، مزودرم و اندودرم نامیده می شوند. تراتوم که سرطان نادری است اغلب در مردان جوان در دهه بیست و سی سالگی رخ می دهد. تومو رها اغلب در ناحیه قفسه سینه قرار دارند و در زمان تشخیص سرطان اغلب گسترش یافته اند. تعدادی از سرطان های مرتبط با این تومورها عبارتند از:
- لوسمی میلوژن حاد (AML)
- رابدومیوسارکوم جنینی (ERMS)
- هیستوسیتوز بدخیم
- میلودیسپلازی (MDS)
- کارسینوم سلول های کوچک تمایز نیافته
تیموما: تیموما و کارسینوم تیموس سرطان های نادری هستند که در آن سلول های سرطانی در قسمت بیرونی تیموس، اندام کوچکی در قسمت بالایی قفسه سینه که گلبول های سفید را می سازد، تشکیل می شوند. تیموم ها به ندرت بدخیم هستند، به کندی رشد می کنند و اغلب به فراتر از تیموس گسترش نمی یابند. تیموما با میاستنی گراویس و سایر بیماری های خود ایمنی (بیماری هایی که باعث حمله سیستم ایمنی به سلول ها و بافت های سالم می شوند) مرتبط است.
نوع درمان سرطان ریه بر چه اساسی تعیین می شود؟
درمان خاص سرطان ریه بر اساس موارد زیر توسط پزشک تعیین می شود:
- سن، سلامت کلی فرد و سابقه پزشکی
- نوع سرطان ریه
- وسعت بیماری
- تحمل فرد برای مصرف دارو ها، رویه ها یا درمان های خاص سرطان
- نظر یا ترجیح فرد برای انتخاب نوع درمان
سرطان ریه بسته به نوع و مرحله آن ممکن است با جراحی، شیمی درمانی یا مصرف سایر داروها، پرتودرمانی، درمان های موضعی مانند لیزر درمانی یا ترکیبی از آن ها (درمان ترکیبی یا چند وجهی) درمان شود.
عمل جراحی چطور در درمان سرطان ریه بکار می رود؟
جراحی بخشی از درمان سرطان ریه در مراحل اولیه است. نوع جراحی به اندازه و محل تومور در ریه، وسعت سرطان، سلامت عمومی بیمار و عوامل دیگر بستگی دارد. بسیاری از جراحی ها با یک برش طولانی در کنار قفسه سینه انجام می شود که با عنوان توراکوتومی شناخته می شود. برخی از تومورهای مرحله اولیه ممکن است با جراحی قفسه سینه با کمک ویدیو (VATS) درمان شوند، که از چندین برش کوچک (به جای یک برش بزرگ) و ابزارهای جراحی ویژه استفاده می شود.
انواع جراحی عبارتند از:
- رزکسیون سگمنتال یا گوه ای: برداشتن تنها قسمت کوچکی از ریه
- لوبکتومی: برداشتن کل لوب ریه
- پنومونکتومی: برداشتن کل ریه
- رزکسیون اسلیو: برداشتن تکه ای از برونش و اتصال دوباره ریه به بخش باقیمانده برونش
از پرتو درمانی چطور در درمان سرطان ریه استفاده می شود؟
پرتودرمانی استفاده از پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلول های سرطانی و کوچک کردن تومورها است. گفتنی است ممکن است از پرتودرمانی همراه با شیمی درمانی برای درمان سرطان ریه استفاده شود.
برای انجام پرتودرمانی از تکنیک های زیر استفاده می شود:
پرتودرمانی خارجی (external beam therapy): درمانی که دقیقاً سطوح بالایی از تابش را مستقیماً به سلول های سرطانی ارسال می کند. دستگاه توسط پرتودرمانگر کنترل می شود. از آنجایی که پرتو برای از بین بردن سلول های سرطانی و کوچک کردن تومور ها استفاده می شود، ممکن است از سپرهای ویژه ای برای محافظت از بافت اطراف ناحیه درمان استفاده شود. پرتو درمانی بدون درد است و معمولاً چند دقیقه طول می کشد.
شیمی درمانی سرطان ریه چطور انجام می شود؟
در حالی که جراحی و پرتودرمانی فقط در یک ناحیه از بدن متمرکز هستند، شیمی درمانی در سراسر بدن و برای جستجوی سلول های تومور انجام می شود. در بیشتر موارد شیمی درمانی از طریق انفوزیون IV انجام می شود. شیمی درمانی با تداخل در توانایی رشد یا تولید مثل سلول های سرطانی عمل می کند. گروه های مختلف دارو ها به روش های مختلفی برای مبارزه با سلول های سرطانی عمل می‌کنند پس انکولوژیست یک برنامه درمانی برای هر فرد توصیه می کند. شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از درمان ها یا به تنهایی برای درمان سرطان ریه انجام شود.
درمان هدفمند با چه مکانیسمی سرطان ریه را درمان می کند؟
درمان هدفمند مانند شیمی درمانی است که در سراسر بدن در جستجوی سلول های سرطانی است. در این روش داروهایی استفاده می شوند که بخش های خاصی از سلول های سرطانی یا سلول های مجاور را که به رشد آن ها کمک می کنند هدف قرار می‌دهند. تاکنون مشخص شده است که این دارو ها فقط برای برخی از سرطان های سلول غیر کوچک ریه مفید هستند.
روش ایمونوتراپی برای درمان سرطان ریه
ایمونوتراپی یک رویکرد جدید درمان سرطان است که از دارو ها، واکسن ها و سایر روش های درمانی برای فعال کردن سیستم ایمنی بدن برای دفاع طبیعی استفاده می کند تا بتواند با سرطان مبارزه کند. تحقیقات نشان داده است که یک نوع داروی ایمونوتراپی به نام "anti-PD-1" باعث پسرفت قابل توجه تومور در یک چهارم بیمارانی می شود که پس از یک دور شیمی درمانی آن را دریافت می کنند. سه داروی ایمونوتراپی پمبرولیزوماب (pembrolizumab)، آتزولیزوماب (atezolizumab) و نیولوماب (nivolumab) برای درمان برخی سرطان های سلول غیر کوچک ریه تایید شده اند.
در انتهای بحث درمان سرطان ریه قصد داریم در مورد برخی اصطلاحاتی که در درمان استفاده می شود توضیحاتی بدهیم.
بر اساس ترتیب انجام درمان نام های خاصی به آن ها تعلق می گیرد. درمان نئوادجوانت به انجام پرتو درمانی یا شیمی درمانی قبل از جراحی اشاره دارد. داشتن یک یا هر دوی این ها قبل از جراحی ممکن است به کوچک شدن تومور کمک کند، زیرا برداشتن تومور کوچکتر در جراحی آسانتر است.
شیمی درمانی یا پرتودرمانی بلافاصله پس از جراحی، درمان کمکی نامیده می شود. هدف از درمان کمکی از بین بردن سلول های سرطانی است که ممکن است پس از جراحی باقی بماند. حتی اگر هیچ نشانه ای از سلول های سرطانی وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است درمان کمکی را پیشنهاد کند، زیرا ممکن است خطر بازگشت یا گسترش سرطان را کاهش دهد.
درمان فوتودینامیک و شیمی پیشگیری درمان هایی هستند که کارآزمایی های بالینی در مورد آن ها در حال انجام است.
برای پیشگیری از سرطان ریه باید چه اقداماتی انجام داد؟
همانطور که گفته شد سرطان ریه یک سرطان شایع است اما به لطف موجی از تحقیقات علمی و کمپین های آگاهی عمومی در مورد مضرات سیگار و فواید ترک سیگار، آگاهی از سرطان ریه همچنان در حال رشد است.
درک علل سرطان ریه، راهبرد های پیشگیری و توصیه هایی برای تشخیص زودهنگام، گام های قدرتمندی در کاهش خطر ابتلا به این بیماری است.
چه چیزی باعث سرطان ریه می شود؟
سیگار عامل خطر شماره یک برای سرطان ریه است که باعث حدود 90 درصد موارد سرطان ریه می شود.
هر بار که دود سیگار را استنشاق می‌کنید، مواد شیمیایی همراه با دود به بافت ریه آسیب می رساند و می‌تواند سلول های طبیعی را در طول زمان به سلول های سرطانی تبدیل کند.
سایر علل سرطان ریه عبارتند از:
- کشیدن پیپ
- استنشاق دود ناشی از سیگار یا پیپ کشیدن فرد دیگر
- قرار گرفتن در معرض رادون (گاز رادیواکتیو موجود در زمین که می تواند به آب های زیرزمینی و خانه ها نفوذ کند)
- قرار گرفتن در معرض آزبست (یک ماده معدنی طبیعی که در برخی از محصولات ساختمانی تجاری یافت می شود)
چطور می توان از سرطان ریه پیشگیری کرد؟
بهترین پیشگیری برای سرطان ریه این است که سیگار را ترک کنید یا هرگز شروع نکنید. با اینکار علاوه بر اینکه از سرطان ریه پیشگیری می کنید بسیاری از مشکلات مانند خطر حمله قلبی را نخواهید داشت و عملکرد ریه و سطح انرژی بدن نیز افزایش خواهد یافت.
محدود کردن قرار گرفتن در معرض رادون یکی دیگر از راهبرد های پیشگیری است.
ورزش و داشتن یک رژیم غذایی سالم (کاهش مصرف غذاهای چرب و فرآوری شده) و متعادل نیز به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک می کند. وقتی تناسب اندام داشته باشید و فعال بمانید، حفظ وزن سالم آسان تر است که در پیشگیری از بیماری های مزمن مانند سرطان مهم است. به عنوان یک قاعده کلی، هدف افراد باید این باشد که شاخص توده بدنی (BMI) خود را زیر 25 نگه دارند.
در حالی که این اقدامات پیشگیرانه ممکن است خطر ابتلای شما را کاهش دهد، هیچ راه قطعی برای پیشگیری از سرطان ریه وجود ندارد. غربالگری سرطان ریه برای افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان ریه هستند، امیدی را برای تشخیص زودهنگام و درمان سریعتر و آسانتر به همراه دارد.
سرطان ریه چه عوارض جانبی را برای بازماندگان این سرطان دارد؟
بازماندگان سرطان ریه ممکن است عوارض جانبی از جمله اضطراب، افسردگی، تشعشع به ریه ها، نوروپاتی طولانی مدت و کاهش شنوایی را تجربه کنند.
تابش اشعه به ریه ها در طول درمان می تواند منجر به مسمومیت های قلبی شود که سال ها بعد علائم نارسایی قلبی را ایجاد می کند و داروی شیمی درمانی Platinol-AQ ممکن است باعث نوروپاتی طولانی مدت (بی حسی و سوزن سوزن شدن) یا کاهش شنوایی شود. همیشه هر گونه نگرانی و علائم سلامتی را با پزشک خود در میان بگذارید.
همینطور که بهبودی حاصل می شود فرد با تغذیه خوب، ورزش و کاهش استرس، سلامتی خود را افزایش می دهد. باید از مصرف تنباکو خودداری کرده و مصرف الکل را محدود کند و غربالگری را بطور منظم انجام دهد.
دیدگاه خود را بنویسید