در حاشیه کنگره جراحان عمومی مطرح شد :

جراحی قفسه سینه به روش راویچ

"جراحی راویچ" تکنیک جراحی خاصی است که برای اصلاح پکتوس اکسکاواتوم (سینه قیفی شکل) و پکتوس کاریناتوم (سینه کبوتری) ، توسعه یافته است. این جراحی به افتخار دکتر مارک ام راویچ، جراح اطفال آمریکایی که پیشگام این روش اصلاحی در دهه 1940 بود، نامگذاری شده است.

دکتر مارک راویچ برای اولین بار روش راویچ را برای درمان این بیماری مادرزادی، که می‌تواند منجر به چالش های فیزیکی و روانی شود، معرفی کرد. در آن زمان، روش راویچ یکی از تنها گزینه های جراحی برای درمان این بیماری بود. روش راویچ با ایجاد برشی قابل توجه در قفسه سینه انجام می شد، به دنبال آن پزشک غضروف تغییر شکل یافته را برداشته یا تغییر شکل می داد و موقعیت جناغ را برای ایجاد یک کانتور قفسه سینه طبیعی تغییر می داد.

برای چندین دهه، روش راویچ روش جراحی استاندارد برای درمان پکتوس اکسکاواتوم بود. این روش با وجود موثر بودن بسیار تهاجمی و با زمان بهبودی طولانی شناخته می شد. علی رغم این چالش ها، روش راویچ در بهبود ظاهر و عملکرد قفسه سینه موفقیت آمیز بود و برای سال ها آن را به گزینه ی اصلی درمان تبدیل کرد.

در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990، دکتر دونالد ناس روش کمتر تهاجمی به نام روش Nuss را توسعه داد. این تکنیک جدید با قرار دادن یک میله فلزی خمیده در زیر جناغ سینه برای اصلاح شکل قفسه سینه (پکتوس اکسکاواتوم) و بدون برداشتن غضروف یا ایجاد برش های بزرگ انجام می شد. از آنجایی که این روش به برش های کوچکتر و دوره نقاهت کوتاهتری نیاز داشته به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

 با وجود محبوبیت روش Nuss، روش Ravitch در مواردی استفاده می شود که آناتومی بیمار مناسب روش Nuss  نبوده یا ساختار غضروف سخت باشد. تغییرات مدرن در تکنیک راویچ، از جمله استفاده از برش های کوچکتر و دوره ماندن در بیمارستان کمتر، آن را کمتر تهاجمی کرده است. این روش گاهی اوقات به عنوان راویچاصلاح شده شناخته می شود.

در حالی که تکنیک های جدید تر و کمتر تهاجمی اغلب ترجیح داده می‌شوند، روش Ravitch همچنان بسیار کاربردی است به ویژه برای موارد پیچیده. برای بیماران با ناهنجاری های شدید دیواره قفسه سینه، جراحی راویچ همچنان یک گزینه حیاتی است که با نتایجی که هم رفاه فیزیولوژیکی و هم سلامت روانی را بهبود می بخشد.