نای بخشی از راه هوایی است که حنجره را به دو برونش اصلی که هوا را به ریه ها می رسانند، متصل می کند. تومور هایی که از خود تراشه (نای) منشا می گیرند نادر هستند اما تومور هایی که از نواحی دیگر مانند تیروئید، مری، حنجره (voice box) یا ریه به نای متاستاز می‌کنند ( اگرچه ممکن است تنها دو درصد از تمام تومورهای دستگاه تنفسی فوقانی را تشکیل دهند) شایع تر هستند.
تنگی نای چیست؟زمانی که التهاب یا بافت اسکار در نای موجب باریک شدن آن شده و تنفس را سخت کند فرد دچار تنگی نای شده است. این وضعیت بصورت اکتسابی و یا مادر زادی است.چه کسانی دچار تنگی نای می شوند؟
فیستول تراکئوازوفاژیال یا همان فیستول نای به مری (TEF) ارتباط غیر طبیعی بین مری و نای است. این مشکل باعث ورود غذا و مایعات به داخل ریه می شود. این بیماری اغلب مادرزادی است. البته ممکن است در بزرگسالی نیز به دلیل سرطان، عفونت یا تروما بروز کند. فیستول تراکئوازوفاژیال معمولاً همراه با آترزی مری (Esophageal atresia) رخ می دهد که با اتصال غیر طبیعی بین مری و معده مشخص می شود.
تراکئومالاسی زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف نای ضعیف و سست باشد. در نتیجه، دیواره های نای فرو می ریزد یا می افتد و منجر به طیف وسیعی از مشکلات تنفسیاز جمله سرفه های مکرر، تنفس پر سرو صدا و عفونت های تنفسی طولانی مدت می شود. این بیماری در درجه اول در نوزادان شایع است. در این وضعیت غضروف نای آن ها به درستی رشد نکرده است. بزرگسالان در موارد نادر دچار تراکئومالاسی اکتسابی می شوند.
نای یا تراشه (Trachea) بخشی از راه هوایی است که از حنجره به سمت پایین امتداد می یابد و سپس به دو راه هوایی مجزا (برونش یا نایژه چپ و راست) تقسیم می شود که هر کدام از آن ها به ریه ها منتهی می شوند. نایژه ها به لوله های کوچکتری به نام نایژک تقسیم می شود که به همراه نای (به عنوان تنه درخت) یک درخت وارونه (درخت تراکئوبرونشیال) را تشکیل می دهند. نای را می توان در جلوی گردن احساس کرد
